Doğa Fotoğrafları

Renk değiştirmesiyle ünlü bu ağaçlarda yaşayan sürüngen (aslında sürünmez), üstün kamuflaj yeteneğinin dışında da bir çok ilginç özellik taşır. Derisindeki pigmentler sayesinde çevresindeki ortamın rengine bürünerek avlarından ve düşmanlarından ustaca gizlenir. Ağaç dallarına tutunarak ve oldukça yavaş hareket eder. Aşağıda görüldüğü gibi ayaklarındaki 5 parmak 2+3 şeklinde yerleşerek tutunmasını kolaylaştırır. Hareketleri yavaştır ama ağzında yuvarlanmış bekleyen yapışkan dili çok ama çok hızlıdır. Böylelikle küçük böceklerden oluşan avlarını dilini hızla fırlatarak avının beklemediği uzaklıktan yakalayabilir.  Gözleri başının iki yanında yer alır ve birbirinden bağımsız hareket edebilir. Biri arkaya diğeri öne, sağa ya da sola bakabilir. Gelişmiş görme duyusuyla iyi bir avcıdır. Fotoğrafta avucumda görülen türü Ege ve Akdeniz bölgelerinde çok yaygındır. İnsanlara hiç bir zarar vermez. Dişleri yoktur zehirli değildir. 

Bu ilginç etçil memeli besin zincirinin önemli bir parçasıdır. Leş yiyici olduğu kadar çeşitli küçük hayvanları da avlayabilirler.  http://tr.wikipedia.org/wiki/Asıl_sırtlanlar http://www.izmirdogalyasamparki.org.tr/Pages/PhotoGallery.aspx?mid=63&id=36

Burma Pitonu zehirsiz, büyük bir yılandır. Hindistan ve Güneydoğu Asya'da yaşayan bu sürüngen çeşitli renklerde olabilir. Beyazımsı - sarı renkliler albino piton diye anılır. Oldukça sakin bir canlı olduğundan son yıllarda bir evcil hayvan olarak beslenmektedir.  http://tr.wikipedia.org/wiki/Piton http://www.izmirdogalyasamparki.org.tr/Pages/Animals.aspx?id=64&cid=3&mid=31

Türün adı latince Apodus (ayaksız) dır. Ülkemizde çok sık görünür, çok yararlı bir hayvan olmasına karşın yılana benzemesi nedeniyle insanlar tarafından sürekli öldürülürler. Son derecede uysal, tehli kesiz ve zararsız canlılardır. Üyeleri yoktur ve vücutlarının iki yanında derin bir oluk vardır. Türkçe adını buna borçludur. Fotoğraflardaki oluklu kertenkele bir asfalt yolda rastladım. Ölü gibi yatıyordu. Elime alınca henüz canlı olduğunu anladım. Yol kenarına bıraktığımda hareketlendi. Sürüngenlerin o harika rejenarasyon yeteneğine güvenip iyileşeceğini sanıyorum... http://reptile.fisek.com.tr/ophisaurus.htm http://www.turkherptil.org/IcerikDetay.asp?TurId=523&IcerikKatId=33

Eğer kıyısına yaklaşıp birz dikkatli bakarsanız Kızılırmak'ın nasıl canlı olduğunu görürsünüz. Çeşit çeşit yosunlar arasında oynaşan yüzlerce küçük, karideslere benzer eklembacaklılar, balıklar, su bitkileri ile doludur. Bir de mikroskopla baksak neler göreceğiz kim bilir...

Bu güzeller güzeli bence en estetik sürüngen... İnce uzun vücutlarını hızla sürükleyen beşer parmaklı bacakları, nefis desenli pullu derileri ve sevimli suratlarındaki kara gözleriyle çok tatlıdırlar. http://tr.wikipedia.org/wiki/Kertenkele

Akdeniz kaplumbağası olarak tanınan bu uzun ömürlü, yavaş, iskeletine bağlı kitin bir bağa ile kendini koruyan bu sevimli hayvanla Belevi Mausoleumu'nda karşılaştık. (Belevi Mezar Anıtı bkz: http://tarihtenfotograflar.blogspot.com/2010/05/belevi-ant-mezar.html) Bana profilden poz vermesini sağlamak için yerden bir metre kadar yükseğe kaldırmam gerekti. Çok güzel bir profili var değil mi?

Geceleri ortaya çıkan bu kelebeği Kapodokya'da Aynalı Kilisenın zifiri karanlık bir bölümünde yüzlerce arkadaşı ile birlikte gündüzü geçirirken yakaladım. Fotoğrafı LED fener ışığı kullanarak çektim.

Fotoğraftaki böcekleri bulunuz...:) Kamuflaj düşmandan korunma ve avlanma için çok önemli hayvanların bu konudaki başarıları çok ünlüdür ve sayısız örnekleri vardır. Fotoğraflardaki çekirgeler bunlardan yalnızca ikisi...

İşçi arı işbaşında... Kovanın üreme yeteneğinden yoksun kızları olan işçi arılar bal topluyor. Bitki ise balözü karşılığında tozlaşmasını sağlıyor. Çok eski bir işbirliği bu... (Kartpostal gibi değil mi?)

Bahçeyi mekan tutmuş serçelerden biri de şu avucumdaki suratsız... Henüz çok küçük. Bahçede deneme uçuşları yaparken yakaladım. Bu ilk uçuşlar oldukça kısa ve acemice... Biraz büyürse onu böylesine kolay yakalama şansım olmayacak.

Serçe yavrusu her nasılsa bahçe duvarının taşları arasındaki yuvasından düşmüş. Annesi onu yeniden yuvaya götürmek üzere sonuçsuz kalmaya mahkum çabalar gösteriyordu. Yavru; yerde, otların arasında bitkin, üşümüş, çaresiz, yorgun yatıyordu. Gözleri açılmamış, tüyleri çıkmamış, bacakları yürüyecek, kanatları uçacak kadar güçlenmemişti. Şaşkınlık yaratacak kadar sarı ve koca ağızlı yavrucağı avucuma aldım. Taşların arasındaki yuvasını buldum ve bıraktım. Annesinin sevincini görmeliydiniz.

Oldukça sessiz bir dağ başında karşılaştık. Yaklaşık 2 metre yüksekliğinde bir dalın üzerinde dinlenmedeydi. Bereket makinem elimde ve açıktı. Böylece o yüksek daldan ok gibi fırlayıp kaçmadan önce iki pozunu yakaladım. Bu güzel olan pozu.

Rengarenk çiçeklerin, ağaç dallarının arasında gezinirken görülmemek için süslenmiş... Yoksa karşı cinse kur yapmaya çok var. Önce pupa dönemini derin bir uyku ile geçirecek, uykusunda çok ama çok değişecek tanınmaz hale gelecek ve altı bacaklı, duyargalı, kanatlı bir böcek olacak. Çiftleşecek erginliğe o zaman ulaşmış olacak...

Yılmaz Erdoğan'ın bu adı taşıyan oyunu çok ünlüydü. Beşiktaş Kültür Merkezinde oynanmıştı. Bu soruyu sorduklarında görmeyenlerin artık hiç olmazsa fotoğrafını gördüm diyebilmesi için bir fırsat... :) Benim bahçemde dolaşan dişi ateş böceği, elimin üzerinde poz veriyor. Fotoğrafın pek başarılı olmadığını biliyorum ama gece makro çekimi için gerekli donanımın yok malesef... Ateş böceği, ateş böceğigiller (Lampyridae) familyasını oluşturan bahar ve yaz aylarında geceleri uçarken yanıp sönen ışıkları ile tanınan, kınkanatlılar takımından böcek türlerine verilen ad. Bütün ateş böceklerinin larva ve erginleri etçil olup, yumuşakça böcek ve böcek larvalarıyla beslenir. Işık organları karın bölümünün son kısmında bulunur. Saydam bir kütüküla tabakası ile örtülüdür. İç kısmı fotojenik hücreler ve otomobil farları gibi ışığı yansıtıcı bir tabakadan müteşekkildir. Işık organında üretilen yağa benzer Lüsiferin maddesi Lüsiferinaz enziminin katalizörlüğünde kademeli olarak oks...

Gözünü de kamuflajına uydurmuş çekirgecik. Böylece düşmanlarından saklanabiliyor.

Oldukça büyük ve kara olması nedeniyle insana itici gelebilir belki ama elimden kaçmak için harcadığı çabadan anladım ki, bizler de ona itici geliyoruz.

Ergin ipek böcekleri cinsiyet ayrımı gösterir. Parmağımdaki bir erkek... (ya da öyle gibi duruyor... :) ) Oldukça uzun süren bir çiftleşme sonucu dişi böcek döllenmiş yumurtalarını bırakır. Artık birey olarak yaşam döngüsünün sonuna gelinmiştir. Ergin böcekler yaşamdan ayrılır ama geride yüzlerce yumurta türün sürdürülmesi için uygun sıcaklık ve nem koşullarını beklemektedir. İlk ve son fotoğrafların aynı olmasının nedeni bu...

Eğer kozalar insanlardan kurtulursa pupa dönemini geçirip ergin hale gelmiş kelebekler, kozalarını delerek dışarı çıkar. Delik kozalar ekonomik olarak değersizdir. Bu nedenle bu aşamaya gelmeden kozalar kaynar suya atılır. İçindeki krizalit ölür, ipek alınır. Çıkan böcekler beyaz tüylü, kanatlı iri kara petek gözlü, larva dönemindeki görünümlerinden çok farklı olurlar. Kozadan çıkmayı başaramayanlar da olur doğal olarak... :(

İpek böceği larva dönemininin sonunda kendisini hareket edemediği pupa (krizalit) döneminde koruyacak bir koza örmeye başlar. İşte başına ne gelirse bu yüzden gelir. İnsanların onu kültüre alması, larva döneminde beslemesi, pupa döneminde haşlayarak öldürmesi...  Hepsi bu koza daha doğrusu kozanın malzemesi olan İPEK yüzündendir.  İpekten sağlam, yumuşak, parlak, ince, harika kumaşlar dokunur...